หางสุนัข

ขั้นตอนในการป้องกับสายพันธุ์บางอย่างส่วนใหญ่มักดำเนินการโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อความงาม - เพื่อรักษาภายนอกที่เป็นที่ยึดที่มั่นสำหรับสายพันธุ์นี้ และหากการต่อหางในการล่าสัตว์หรือสุนัขให้บริการนั้นมีเหตุผลตามความจำเป็นดังนั้นในความสัมพันธ์กับตัวแทนของสายพันธุ์เล็ก ๆ เช่นพุดเดิ้ลแคระ, กริฟฟอน, เทอร์เรียร์, ยอร์กเชียร์เทอร์เรีย และอื่น ๆ

ประวัติโดยย่อของการดำเนินการ

มีเอกสารทางประวัติศาสตร์มากมายที่ยืนยันการฝึกฝนโบราณของการเคาะหาง ในบันทึกของเขาเกี่ยวกับการเกษตร“ De re rustica” นักเขียนชาวโรมันโบราณ Lucius Junius M. Columella อธิบายถึงวิธีการถอดส่วนหางออกจากสุนัขลงทุนในทิศทางเดียวกัน ชาวนาเชื่อว่ามาตรการดังกล่าวจะช่วยสัตว์จาก โรคพิษสุนัขบ้า

ในการล่าสุนัขหางถูกตัดเพื่อไม่ให้เจ็บเมื่อพบกับนักล่าเกี่ยวกับพงในระหว่างการตามล่าเหยื่อ สำหรับสุนัขปกติหางจะถูกลบออกเพื่อไม่ให้รบกวนการเคลื่อนไหวในโพรงแคบ ๆ ฯลฯ เหตุผลมีความชัดเจน แต่ข้อพิจารณาเหล่านี้ จำกัด การฝึกฝนของการป้องหรือไม่

ปรากฎว่านอกเหนือจากความปลอดภัยของการล่าสุนัขแรงจูงใจในการหยุดเป็นปัญหาทางการเงิน ใน Old England ใน XVIII มีการเรียกเก็บภาษีสำหรับสุนัขทุกตัวยกเว้นสุนัขบริการ หางสั้นเป็นสัญญาณว่าเจ้าของสัตว์ได้รับการยกเว้นภาษี เพื่อประหยัดเงินหางถูกลดและสุนัขของ "อาชีพ" อื่น ๆ ลอบล่าสัตว์หยุดหางสุนัขของพวกเขาเพื่อหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบในกรณีที่ถูกจับเพราะในสมัยนั้นเชื่อกันว่าหางยาวเป็นสัญลักษณ์ของสุนัขล่าสัตว์

สุนัขแกะหยุดหางอันเขียวชอุ่มของพวกเขาเพื่อสุนัขเลี้ยงแกะเพื่อที่พวกเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บระหว่างการต่อสู้กับหมาป่า แต่อีกเหตุผลหนึ่งคือความไม่เต็มใจที่จะทำความสะอาดหางของผู้พิทักษ์ที่ดุร้ายจากขยะและเงี่ยง สุนัขที่ไร้หางถือเป็นสุนัขเลี้ยงแกะและเจ้าของก็ได้รับการยกเว้นภาษีด้วย นี่คือหลักฐานจาก D. D. Wood ใน "Illustrated Natural History" ของเขา และเมื่อในศตวรรษที่สิบแปด กฎนี้ถูกยกเลิกการฝึกฝนยังคงอยู่ในขณะที่ต้นแบบของภายนอกของบางสายพันธุ์

ในปัจจุบันประเทศในยุโรปบางประเทศไม่อนุญาตให้มีการดึงหางสุนัขเข้าหาเครื่องสำอาง การอนุญาตใช้สำหรับสุนัขที่ให้บริการใน:

หน่วยงานบังคับใช้กฎหมาย
กองกำลังติดอาวุธ
บริการฉุกเฉิน
บริการตกตะกอน (กำจัดของหนูโดยเฉพาะหนู)

กฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองสัตว์ (2549) กำหนดให้ผู้เชี่ยวชาญต้องมีส่วนร่วมในการเชื่อมหางและควรดำเนินการภายใน 5 วันนับจากวันเกิดของลูกสุนัข

ดูเพิ่มเติม: ป้องหูสุนัข

เมื่ออายุเท่าไหร่ที่จะหยุดหางของสุนัข

3-10 วัน สัตวแพทย์แนะนำให้หยุดลูกสุนัขหางในช่วง 3-10 วันแรกหลังคลอด ในระหว่างช่วงเวลานี้การสร้างกระดูกของหางยังไม่เกิดขึ้นและความไวต่อความเจ็บปวดต่ำกว่าในสุนัขที่มีอายุมากกว่า ลูกสุนัขดังกล่าวจะดำเนินการโดยไม่ต้องดมยาสลบและไม่มีการเย็บ ผู้เพาะพันธุ์หรือเจ้าของมีหน้าที่ต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าแม่ของลูกสุนัขไม่เลียแผลดังนั้นจึงจะหายได้นานขึ้น ในกรณีนี้สัตว์ที่ดำเนินการจะถูกแยกและนำมาเฉพาะในเวลาที่ให้อาหาร
จาก 10 วัน ในสุนัขที่มีอายุตั้งแต่ 10 วันขึ้นไปจะทำการผ่าตัดภายใต้การดมยาสลบ สัตว์นั้นวางอยู่บนโต๊ะผ่าตัดในตำแหน่ง "บนท้อง" ผูกขาด้านหลังและด้านหน้าเข้ากับบริเวณผ่าตัด ติดเทปยึดให้แน่นทั่วร่างกาย ขากรรไกรถูกพันด้วยผ้าพันแผลหรือทำให้งง
3-4 สัปดาห์ หากสัตว์มีอายุมากกว่า 3-4 สัปดาห์จะใช้บังเหียนกับโคนหาง

ขั้นตอนในการป้องเป็นอย่างไร

1 วิธี

หากการดำเนินการภายใต้การดมยาสลบทั่วไปแล้ว spirtochloroform - อีเธอร์ยาระงับความรู้สึกและ neuroleptic + vagolysis ถูกสูดดม โดยทั่วไปแล้วจะมีการใช้ Vagolithic สำหรับสุนัขที่มีขาสั้นเพื่อลดอาการน้ำลายและทำให้หัวใจเกิดปฏิกิริยาปกติเมื่อสูดดมยาชา นอกจากนี้สัตว์ที่มีจมูกสั้นจะใส่ท่อช่วยหายใจเพื่อป้องกันไม่ให้ลิ้นหล่นและเพื่อให้แน่ใจว่ามีการไหลเวียนของออกซิเจนและการดมยาสลบฟรี

ความยาวของปลายที่จะลบออกเป็นกฎขึ้นอยู่กับความเป็นของสายพันธุ์และภายนอก ขนจะถูกลบออกจากหางผิวหนังจะถูกดึงไปจนถึงโคนหางมากที่สุดเท่าที่จะทำได้และด้วยความช่วยเหลือของกรรไกรกระดูกหรือมีดผ่าตัดการตัดจะดำเนินการโดยการตัดระหว่างกระดูกสันหลัง ผิวหนังถูกดึงไปที่ตอและเย็บโดยการเย็บผิว แผลที่ได้รับการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะและผิวหนังรอบ ๆ มันเป็นน้ำยาฆ่าเชื้อ มีการแต่งเนื้อหมัน

2 ทาง

วิธีที่สองของการ Cupping คือการลากหางด้วยแถบยางเป็นระยะเวลา 2 ถึง 7 วัน ในเวลาเดียวกันการเข้าถึงของเลือดไปที่ปลายหางถูกบล็อคและหลังจากเวลาหนึ่งก็ตกลงมา เทคนิคนี้ถือว่ามีมนุษยธรรมมากกว่าการกำจัดอย่างรวดเร็ว แต่ในกรณีที่ไม่มีข้อมูลวัตถุประสงค์เกี่ยวกับความรู้สึกของสุนัขมันเป็นเรื่องยากที่จะเห็นด้วยกับคำสั่งนี้

วิธีการป้องโดยการลากหางด้วยแถบยาง

แม้ว่าจะเชื่อกันว่าระบบประสาทที่ยังไม่พัฒนาของลูกสุนัขปกป้องเขาจากความเจ็บปวด แต่จากการศึกษาแสดงให้เห็นว่าสัตว์นั้นอยู่ในความเจ็บปวด หลังจากตัดแขนขาแล้วลูกสุนัขจะส่งเสียงครวญครางหนักอีกประมาณ 15-20 นาทีจากนั้นจึงสงบลง ยิ่งสุนัขแก่มากเท่าไหร่ขั้นตอนก็จะยากขึ้น เจ้าของควรคิดว่าสัตว์จะได้รับบาดเจ็บหรือไม่

กระบวนการบำบัดใช้เวลานาน ในช่วงเวลานี้ตอจะต้องได้รับการรักษาด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ เมื่อหยุดในคลินิกสัตวแพทย์ภาวะแทรกซ้อนหลังการผ่าตัดหายาก ฝ่ายตรงข้ามจับกุมข้อโต้แย้งกับกระบวนการ

อ่านเพิ่มเติม เกี่ยวกับสายพันธุ์สุนัข Alabai และ Kurzhaar

การเชื่อมต่อหางมีผลกับสัตว์อย่างไร

ผลของการผ่าตัดต่อความไวต่อความเจ็บปวดในลูกสุนัขไม่ได้มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ในภายหลัง แต่:

ความไว การทดลองกับหนูแสดงให้เห็นว่าการบาดเจ็บของเส้นประสาทเมื่อข้ามมันตั้งแต่อายุยังน้อยจะส่งผลเสียต่อความไวของตอ
ทักษะยนต์ นักวิทยาศาสตร์บางคนแย้งว่าการกำจัดกระดูกสันหลังส่วนหางอาจทำให้ทักษะการเคลื่อนไหวของสัตว์ลดลง
การถ่ายปัสสาวะ ทางกายวิภาคหางเป็นแบบถ่วงและเมื่อสูญเสียมันสุนัขไม่เพียง แต่จะได้รับความผิดปกติของระบบกล้ามเนื้อและกระดูก แต่ยังเป็นพยาธิสภาพของการทำงานของปัสสาวะ
เอวและกระดูกเชิงกราน ผิดปกติจากมุมมองทางสรีรวิทยาการกระจายของภาระในส่วนเอวและกระดูกเชิงกรานนำไปสู่กล้ามเนื้อลีบและความผิดปกติของนิ้วมือขาหลังการก่อตัวของไส้เลื่อน intervertebral
การสื่อสารกับญาติ ปัญหาบางอย่างเกิดจากการขาดหางเมื่อสัตว์สื่อสารกับสุนัขตัวอื่น มันเป็นที่สังเกตว่าสุนัขชนเผ่าตอบสนองแตกต่างจากสุนัขหางสั้นกว่าสัตว์ที่มีหางปกติ การทดลองดำเนินการโดยใช้สุนัขหุ่นยนต์ พบว่าสุนัขที่มีหางสั้นเดินเข้ามาใกล้บ่อยขึ้นมีความก้าวร้าวมากขึ้น เป็นที่เชื่อกันว่าการขาดหางซึ่งเป็นวิธีการสื่อสารทำให้การสื่อสารระหว่างสัตว์เป็นเรื่องยาก
ความก้าวร้าว นอกจากนี้สถิติระบุว่าบุคคลที่มีหางที่หางมีความก้าวร้าวมากกว่าไม่เสี่ยงต่อการสื่อสารและประสบกับพฤติกรรมผิดปกติ