กลากในสุนัข: สาเหตุอาการการรักษา

กลากในสุนัขเป็นกระบวนการอักเสบที่ผิวหนังของสัตว์ โรคนี้เกิดขึ้นบ่อยครั้งและเกิดจากปัจจัยที่ทำให้เกิดโรคต่างๆ การวินิจฉัยและการรักษาทันเวลาเป็นเรื่องยากเพราะผิวหนังของสัตว์ปกคลุมด้วยขนซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงของผิวหนัง

กลากในสุนัขคืออะไร?

กลากเป็นโรคอักเสบที่ไม่ติดต่อของผิวหนังของสุนัขที่สามารถเริ่มต้นอย่างรุนแรงและกลายเป็นเรื้อรังด้วยหลักสูตรกำเริบ

โดยชนิดของกระบวนการทางพยาธิวิทยาของกลากในสุนัขสามารถเปียกและแห้ง โรคทั้งสองประเภทนั้นแตกต่างกันไม่เพียง แต่ในลักษณะของอาการภายนอก แต่ยังมีสัญญาณหลายประการ - การแปลรอยโรครูปแบบของกระบวนการทางพยาธิวิทยา

กลากร้องไห้เป็นลักษณะที่ปรากฏของพื้นผิวแผลเปิดบนผิวหนังของสุนัข ในระยะเริ่มต้นจากอิทธิพลของปัจจัยต่าง ๆ ทำให้เกิดการอักเสบที่ชั้นกลางของหนังกำพร้า - การระคายเคือง, สีแดง จากนั้นฟองอากาศจะปรากฏขึ้นพร้อมกับการปล่อยเซรุ่ม มีเลือดคั่งเปิดขึ้นแผลเปิดแบบฟอร์ม จากนั้นจุลินทรีย์ที่ทำให้เกิดโรคสามารถบุกเข้ามาทำให้เกิดการติดเชื้อครั้งที่สอง

กลากแห้งเป็นที่ประจักษ์จากการก่อตัวของแผ่น exfoliating ของหนังกำพร้า keratinized ไร้ผม บ่อยครั้งที่กลากประเภทนี้มีลักษณะเฉพาะของโรคเรื้อรัง หลักสูตรเฉียบพลันของโรคอาจจะมาพร้อมกับปรากฏการณ์ไข้

ในกลากเรื้อรังสภาพผิวเปลี่ยนไป มันหนากลายเป็นหลวม แผลที่มีการแปลในสถานที่เงียบสงบ (ใต้หูในเท่า) หรือพื้นที่ของความเครียดเชิงกลที่เพิ่มขึ้น (หลัง, ด้านข้าง, หาง, คอ) ในสัตว์ที่มีอายุมากกว่าความเสี่ยงของโรคจะเพิ่มขึ้น การพับผิวหนังที่เพิ่มขึ้นและชั้นในที่อุดมสมบูรณ์ยังก่อให้เกิดโรคเรื้อนกวาง บ่อยครั้งที่กลากในรูปแบบเรื้อรังมีการแปลในด้านหลังหัวใบหน้าขา

อ่าน: วิธีการให้ยาเม็ดสุนัข

สาเหตุของการเกิดโรค

กลากได้รับผลกระทบจากปัจจัยภายในและภายนอก:

• การบาดเจ็บ (ถูด้วยปากกระบอกปืน, คอ, เกาในสถานที่ของแมลงกัดต่อย, ผลของการสัมผัสกับอุณหภูมิที่รุนแรง);
• ระดับสูงของการรบกวนจากปรสิต (หมัดเห็บเหา);
• ขาดสุขอนามัย (สิ่งสกปรก, ฝุ่น, ความชื้นสูงในเท่าเท่าผิว, ระคายเคืองผลกระทบของน้ำลายน้ำตา);
• การสัมผัสสารเคมี (ไม่เหมาะสำหรับผงซักฟอกน้ำมันก๊าดน้ำมันเบนซิน ฯลฯ );
• โรคปรสิตและโรคติดเชื้อ
• โรคทางระบบ
• ความผิดปกติของเมแทบอลิซึมการ ขาดวิตามิน
• ความผิดปกติของพืช
• ความผิดปกติของการรับประทานอาหาร
• โรคอ้วน;
• ความเครียด
• ความบกพร่องทางพันธุกรรมเนื่องจากสายพันธุ์ ฯลฯ

ขึ้นอยู่กับระยะและชนิดของกลากอาการของพยาธิวิทยาที่แตกต่างกัน

อาการและอาการแสดงของพยาธิวิทยา

มันเป็นลักษณะของกลากในสุนัขที่ขั้นตอนต่าง ๆ ของกระบวนการสามารถสังเกตได้ในส่วนหนึ่งของรอยโรค เมื่อกลากร้องไห้ในสุนัขจะถูกบันทึกไว้:

• อาการคันอย่างรุนแรง;
• ความรู้สึกเจ็บปวด
• การเพิ่มขึ้นของตัวชี้วัดอุณหภูมิของร่างกาย;
• หนาวสั่น;
• ไม่แยแสและการอยู่เฉยๆ
• การปฏิเสธอาหาร
• อาหารไม่ย่อยและการขับถ่าย
• ลดน้ำหนักอย่างหนัก
• หงุดหงิดนอนไม่หลับ

ภายนอกพยาธิวิทยาปรากฏตัวในการสูญเสียเส้นผมในท้องถิ่นการก่อตัวของบาดแผลที่มีการไหลของโหนกซึ่งกาวขน แยกจุดโฟกัสของการรวมการอักเสบสร้างพื้นที่ขนาดใหญ่ กลากแห้งตามกฎจะมาพร้อมกับอาการคันอย่างมีนัยสำคัญในกรณีที่ไม่มีอาการปวด ในสถานที่ของการก่อตัวของพื้นที่แห้งของหนังกำพร้าขนที่บางและจากนั้นหยดออกอย่างสมบูรณ์

วิธีการวินิจฉัยโรค

อาการและอาการบางอย่างโดยทั่วไปเป็นลักษณะของ dermatoses หลายตัวอย่างเช่นหิด demodicosis, trichophytosis ฯลฯ ดังนั้นเพื่อชี้แจงการวินิจฉัยการศึกษาที่แตกต่างกันจะดำเนินการ:

• การตรวจเลือดของสุนัข
• การตรวจขูดด้วยกล้องจุลทรรศน์และแบคทีเรีย
• การตรวจสอบขนสำหรับการปรากฏตัวของไข่ตัวอ่อนและแมลงดูดเลือดผู้ใหญ่

เมื่อพิจารณาสาเหตุภายในของโรควิธีการตรวจเพิ่มเติมอาจจำเป็นต้องใช้:

• รังสีเอกซ์;
• อัลตร้าซาวด์

หลังจากยืนยันการวินิจฉัยเบื้องต้นและกำหนดสาเหตุของพยาธิวิทยาแล้วระบบการรักษาที่พัฒนาขึ้นเป็นรายบุคคล

ดูเพิ่มเติมที่:

• การรักษาโรคผิวหนังในสุนัข
• อาการและการรักษาไลเคนในสุนัข

การรักษากลากในสุนัข

การรักษาจะดำเนินการโดยวิธีการอนุรักษ์และซับซ้อน ก่อนอื่นปัจจัยที่น่ารำคาญจะถูกกำจัด:

• สุนัขถูกล้างด้วยแชมพูที่มีค่า pH เป็นกลาง
• ในการปรากฏตัวของปรสิตผิวหนังดำเนินการฟื้นฟูสมรรถภาพ;
• ไม่รวมการสัมผัสโดยตรงกับแสงแดดความร้อนหรือความเย็น
• กำจัดผลกระทบของสารเคมีและการระคายเคืองทางกล

ให้แน่ใจว่าได้ทบทวนอาหารและอาหาร - ป้อนผลิตภัณฑ์ที่มีกรดอะมิโนที่จำเป็น - cysteine ​​และ methionine เช่นเดียวกับองค์ประกอบติดตาม (สังกะสีโคบอลต์ซัลเฟอร์) นอกจากผลิตภัณฑ์ที่อุดมไปด้วยแร่ธาตุและวิตามินคุณสามารถใช้คอมเพล็กซ์แร่ธาตุวิตามินที่เหมาะสม

สำหรับกลากชื้นที่มีการหลั่งของเซรุ่มมากการจัดการแช่แคลเซียมคลอไรด์, โซเดียมโบรไมด์หรือโซเดียมไฮโปซัลไฟต์ สัตว์โลหิตจางที่อ่อนแอสามารถสั่งจ่ายโลหิตและ ยาเพื่อปรับปรุงภูมิคุ้มกัน เพื่อระงับกระบวนการ desensitization, สารละลายกรดแอสคอร์บิคถูกฉีด, การเตรียมเรตินจะใช้ในการเพิ่มประสิทธิภาพของกระบวนการฟื้นฟูและฟื้นฟูผิวหนังชั้นนอก

เพื่อลดความรุนแรงของความเจ็บปวดให้ใช้ยาแก้ปวด, procaine blockade หากบริเวณที่ได้รับผลกระทบมีการแปลที่ศีรษะหรือลำคอภาพจากยาสลบหรือยาชาจะถูกวางไว้ที่ด้านข้างของจุดโฟกัสในบริเวณใกล้กับกระดูกสันหลังตั้งแต่ 2-3 ปากมดลูกและกระดูกทรวงอก 3-4 ก่อนการทำทรีตเม้นต์ผิวจะถูกโกนด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ การฉีดจะดำเนินการในลักษณะที่เซ

ด้วยอาการคันอย่างรุนแรงและเกิดอาการแพ้สุนัขจะถูกกำหนด Dimedrol, Suprastin, Aminazin และอื่น ๆ หากกลากเป็นกึ่งเฉียบพลันและเรื้อรังแน่นอนแล้วการฉายรังสีด้วยรังสีเอกซ์เบาสามารถกำหนด ในประเทศแผลกลากจะทำความสะอาดด้วยผ้าเช็ดทำความสะอาดหมันพิเศษ เปลือกจะถูกแช่ด้วย chlorhexidine ครีมทาภายในที่ใช้ - สังกะสี Xeromorphic, Ichthyol หรือ ASD-3, Resorcin

Dermozolon, Lorinden, Fluorocort, Dermatol, Corticomycin และอื่น ๆ ใช้สำหรับการรักษาโรคเรื้อนกวางเมื่อกลากเกิดขึ้นการ "ติดยา" กับยาชนิดใดชนิดหนึ่งนั้นรวดเร็ว

ที่น่าสนใจ: urolithiasis ในสุนัข

สำหรับกลากที่ชื้นควรใช้ความเย็นจากสารละลายของ rivanol, lead water, alum, แทนนินและอื่น ๆ พวกมันมีผลแห้ง, การฟอกและการต้านจุลชีพบนผิวหนังของสุนัข นอกจากนี้ยังใช้น้ำสลัดผ้าที่ชุบด้วยขี้ผึ้งต้านการอักเสบ - Sinalar, Lorinden, Dermozolon

MalachitgrünหรือBrilliantgrünสามารถรักษาผิวรอบ ๆ เตาและร้องไห้ตัวเอง สำหรับกลากแห้งผ้าเช็ดปากที่แช่ในน้ำมัน ASD + ละหุ่งจะถูกนำไปใช้กับเตา พวกเขาถูกตรึงและเปลี่ยนแปลงวันละสองครั้ง ในระยะเรื้อรังน้ำมันละหุ่งจะถูกแทนที่ด้วยน้ำมันปลา

หลังจากกระบวนการอักเสบหยุดลงครีม Ichthyol, Naftalan, Vishnevsky ครีม, ครีม Wilkinson สามารถนำไปใช้สำหรับการสลายของแมวน้ำผิว ในพื้นที่ที่มีผิวที่บางและบอบบาง Spermaceti cream ใช้ Lassar paste โซนความคงตัวที่เสถียรสามารถกำจัดได้ด้วยแอปพลิเคชันพาราฟิน

เป็นไปได้หลังจากปรึกษากับสัตวแพทย์เพื่อใช้ decoctions ของสมุนไพรและครีมของพืชสมุนไพร ครีมของ celandine, การทดแทน, หญ้าเจ้าชู้, ผลิตภัณฑ์จากผึ้ง, น้ำผลไม้ของใบกล้าสดบด ฯลฯ สามารถนำไปใช้กับพื้นที่ของโรคเรื้อนกวาง

การดูแลสัตว์เลี้ยงของคุณอย่างเหมาะสมการรักษาอย่างเพียงพอและการปฏิบัติตามคำแนะนำทั้งหมดของสัตวแพทย์จะช่วยให้สัตว์เลี้ยงฟื้นตัวได้เร็วขึ้นและลดความเสี่ยงของการเกิดผื่นคันในอนาคต